प्रेमस्वरूप आई, वात्सल्यसिंधू आई
ठेवुनी दगड आपुल्या ऊरी
म्हणे आई, "जा पाखरा..... घे ऊंच भरारी" ||
देई जन्म आपुल्या बाळा,
करी सांभाळ अखंड जीवना,
देई घासातला घास आपुल्या लेकरा
ठेवी सुखात हर घडी,
चेहरा तुझा किती हसरा ग आई ||
दुःख येई आपुल्या जेव्हा,
ठेस लागे आईच्या मनी तेव्हा,
तूच रागविते तूच मारीते
अन् स्वतःच आणिते लोचनी पाणी ||
करी संस्कार आपुल्यावारी,
शिक्षण देती अनमोल जरी,
नाही आपण शकत फेडू ऋण तरी ||
करिती देवापुढे एकच प्रार्थना,
उदंड आयुष्य लाभो माझ्या लेकरा ||
एकच खुणगाठ बांधितो मनाशी,
सेवा करीन तुझी अखंड जीवनाशी
सेवा करीन तुझी अखंड जीवनाशी ||
कविता लिहिलेली,
तारीख: १७/०२/१९९६
स्थळ: शासकीय तंत्रनिकेतन वस्तीग्रह, कराड.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा